Geyikbayiri

2014 was een mooi wedstrijdseizoen met als hoogtepunten Nederlands Jeugd kampioen lead en boulder en hiernaast nog een 2de plaats bij het Dutch Drytool event. Na al dit geweld op plastic werd het tijd om de rots weer eens op te zoeken, en lekker te genieten van de zon, warmte, tufa's en al het andere wat Turkije te bieden heeft!

Het werden 2 weken met inderdaad de beloofde zon, warmte en tufa's maar helaas ook met wat regenachtige dagen. Gelukkig was het erg gezellig op de camping waardoor het een zeer geslaagde vakantie was, waarin ik ook nog aardig wat mooie routes heb kunnen intikken :)

Dutch Drytool Event

De temperatuur is al meerdere dagen deze maand onder de 0 graden geweest, de blaadjes zijn allemaal van de bomen af en de zomer is dus helemaal voorbij. Klaar voor de winter, klaar voor ijsklimmen! Bijna dan, want voor ijs was het nog niet koud genoeg. Drytoolen kan echter wel, en dat was dan ook waar het om ging bij het Dutch drytool event afgelopen zaterdag in Monte Cervino (Bergsehoek).

Marianne had de taak dit event te organiseren op zich genomen wat resulteerde in een wedstrijd met mooie routes in allerlei gradaties. Er waren bijna 100 deelnemers speciaal voor het drytoolen naar de Monte Cervino gekomen, waaronder zelfs wat deelnemers uit Schotland, België en Duitsland. Door dit grote aantal deelnemers stonden er regelmatig rijen voor de routes.

De 6 routes waarin je de meeste punten in wist te behalen telden mee voor je score, waarna de beste 6 dames en heren door gingen naar de finale. Samen met Noël en een paar ijsbijlen van Corné lukte het uiteindelijk nét om 6 routes te klimmen, door een gebrek aan tijd was het helaas niet mogelijk om alles te proberen. Jammer, geen finale waarschijnlijk maar het was leuk en dan kunnen we nu binnen lekker routes knallen.

Na binnen even wat moeilijke routes gebeukt te hebben besloten we om maar eens te kijken of de uitslag al bekend was. Wat bleek? Ik was als 4de door naar de finale. Helaas was Noël net op een 7de plaats geëindigd dus geen finale voor haar.

In de isolatie bleek echter 1 vrouw al weg te zijn dus last minute werd besloten dat Noël toch nog mee mocht doen met de finale. Dat ze zeker in deze finale thuis hoorde liet ze meteen zien door pas hoog in de route eruit te vallen. Later bleek dit genoeg voor een 3de plaats!
Mijn zeer optimistische doel voor deze finale was om hoger te komen dan de eerste pas. Bij het drytoolevent 2 jaar geleden kwam ik namelijk niet eens van de grond af en dat wilde ik deze keer niet weer hebben. Dit doel was makkelijk behaald dus toen kon ik relaxed verder klimmen. Iets te relaxed... Ondanks een tijdslimiet van wel 12 minuten wist ik die te bereiken waardoor ik eruit viel door tijdsdruk. Sneller klimmen blijft een aandachtspunt, ook voor drytoolen. Voor de ranking maakte het gelukkig niet zo veel uit: de 2de plaats was in de pocket!
De eerste plaats ging naar de Schot Anna Wells, die met een ijzersterke klim tot aan het einde van de route wist te komen. Hier verloor ze echter haar ijsbijl wat het einde van haar poging inhield.
Bij de mannen werd het een spannende strijd tussen Fedor, Dennis en de Schot Harry. Deze strijd werd uiteindelijk gewonnen door Dennis, op de voet gevolgd door Fedor en Harry die respectievelijk de 2de en 3de plaats opeisten.

De dag hierna was nog een clinic van Dennis en Marianne aan een groep jeugdklimmers. Helaas zat het weer niet zo mee, maar dit maakte de dag niet minder gezellig en leerzaam.

Creds voor de foto's naar Jan Hoffmann en Hans van der Steen

NJK Lead 2014

Na een periode van veel roeien, wennen aan het studentenleven en keuzes maken besloot ik dat het weer tijd werd om hard te gaan trainen om mijn titel Nederlands jeugd kampioen van vorig jaar te verdedigen. Door twee keer in de week op de fiets te gaan naar de klimhal in Arnhem (25 km heen, 25 terug), goede trainingen met Pieter van Loon en uiteraard veel plezier in het klimmen voelde ik mijn vorm snel vooruit gaan. Conditie, kracht, weerstand: het werd allemaal beter en beter, maar het NJK kwam angstaanjagend snel dichterbij. En dan nog iets: de twee dagen voor het NJK was de BOTS (Battle of the SAC's (Studenten Alpen Clubs): een 21 uur durende adventure race in een team van 4 personen. Zou het lukken om op tijd topfit te worden voor het NJK, en heb ik na de BOTS nog genoeg energie over?

De week voor het NJK was de Lead climb-off, de laatste kwalificatiemogelijkheid voor het NK (volwassenen). Als het NJK dan niks zou worden, had ik dan hopelijk nog het NK om te knallen.
Helaas, het liep anders. De eerste route van de climb off ging makkelijk en vormde geen problemen, in de 2e route echter ging er iets mis. Wat er precies gebeurde weet ik niet precies, maar het komt erop neer dat ik in het begin van de route eruit viel. Geen NK dit jaar. Slik.

Dan maar het NJK proberen te knallen. Toen ik zachtjes opperde dat ik tijdens de BOTS dus misschien een beetje rustig aan zou gaan doen werd ik keihard uitgelachen door mijn teammaatjes. Blijkbaar een onmogelijke combinatie die 2. Een weg terug was er echter niet meer, dus de vrijdagavond voor het NJK stonden we met ons team (4 sportieve, sterke en gezellige meiden) op de middencircel van een voetbalveld, voorovergebogen over een kaart en kompas, om te kijken wat het eerste punt was waar we heen moesten rennen. De rest van de avond, nacht, en de daarop volgende dag hebben we gemountainbiked door bossen en steden, gerend, gekanoed door de grachten van Amersfoort, gewandeld tussen de koeien en uiteraard ook heel veel plezier gemaakt. Zaterdag om 7 uur 's avonds kwamen we moe maar voldaan bij de finish aan. Naast dat we het gezelligste vrouwenteam waren, bleken we ook nog eens het beste vrouwenteam te zijn!

Nog diezelfde avond reden mijn vader en ik naar Sittard, om daar zo'n 7 uur in coma te liggen en de volgende dag nog verbazingwekkend wakker te zijn. In de isolatie aangekomen was daar gelukkig Aukje, die mijn schouders (die stiekem toch wel een beetje stijf waren geworden) even los te masseren. De halve finaleroute ging best oke, op het einde was ik even uit mijn concentratie waardoor ik net niet de route, als 2de door naar de finale.

De finaleroute ging door de mooie overhang in Sittard, precies waar ik op gehoopt had! In de isolatie moest ik echter weer lang wachter, waardoor de wedstrijdadrenaline vrij snel uit mijn lichaam verdween en ik toch wel wat vermoeidheid begon te voelen. Naarmate de isolatie steeds leger werd en het moment van klimmen steeds dichterbij kwam, kwamen ook de zenuwen weer terug, samen met wat adrenaline. Nog even een handjevol krachtvoer (lees: rozijnen :D ) naar binnen gewerkt en ik was er klaar voor! Eenmaal in de finaleroute bleken alle grepen een stuk beter te zijn dan dat ik had ingelezen, de route liep als een trein en voordat ik het wist was ik de overhang uit en hoefde ik mij alleen nog maar aan wat kleine randjes omhoog te sleuren naar de eindgreep toe. Nog niet beseffend wat dit precies inhield klipte ik het laatste setje en kwam wat verdwaasd beneden. Inmiddels (een dag later) is het besef gekomen: Nederlands Jeugd Kampioen Lead 2014!

Nu kijken hoeveel sterker ik nog kan worden, om dan dit jaar nog te knallen bij het Nederlands studenten kampioenschap (NSK) Boulder en bij het drytoolevent! Meer foto's volgen later.

Stamina Monte Cervino Challenge

In een team 4478 meter klimmen binnen 10 uur en daarmee geld ophalen voor aapjes en regenwoud. Een super leuke actie, bedacht en georganiseerd door Stamina. Meteen toen ik van deze actie hoorde leek het mij het mooiste als het zou lukken om dit te realiseren in een team van slechts 2 personen, en wie is er nou een betere teammate hiervoor dan Vincent van den Berg?

Wij worden beiden gesponsord door Stamina en hiernaast trainen we regelmatig samen. Bij deze trainingen zit de sfeer er altijd goed in en lukt het goed om de uitdaging erin te houden en ook elkaar uit te dagen. Deze challenge leek ons een mooie uitdaging om voor te trainen en uiteraard zoveel mogelijk geld op te halen voor onze medeklimmers (de aapjes).

Bij het trainen kwamen we erachter dat waarschijnlijk niet de afstand of de tijd het grootste probleem zou worden, maar onze huid. Gelukkig boden handschoentjes een goede oplossing. Het klimt misschien wat minder fijn, maar het is nog altijd beter dan enorme flappers.



We begonnen om half 8 met klimmen. Door de mist heen hoorde je het apengekrijs al van ver en als je dichterbij kwam zag je de aapjes in actie. Vincent en ik klommen omstebeurt 5 routes, zonder pauzes. Het klimmen ging lekker en het tempo zat er goed in. Na 2 uur klimmen was het team van Mountain Network Heereveen zo aardig om wat zekerwerk over te nemen, waardoor Vincent en ik telkens wat tijd hadden om uit te rusten en wat bananen naar binnen te werken. Op deze manier klommen we route na route, de tijd vloog voorbij en voordat we het wisten hadden we 136 touwlengtes geklommen; na 7 uur doorbeulen was de top van de Monte Cervino bereikt!


Links een foto na het behalen van de challenge, rechts nog fris en fruitig vlak voor de challenge ;-)

Jeugd Lead 2

Na een zomer vol rotsklimmen, werken, routes bouwen en nog een beetje trainen, was het afgelopen weekend weer eens tijd om mijn krachten te testen in een wedstrijdje: de jeugd lead 2 in Monte Cervino.

Er had zich een recordaantal deelnemers ingeschreven voor deze wedstrijd. Een goed teken voor de wedstrijdsport!

De eerste kwalificatieroute was een continue route op de hoofdwand. Zonder problemen wist ik hem te toppen. Ook de 2de kwali, door het dak, was geen probleem en zodoende ging ik met 2 tops door naar de finale.

De finaleroute zat niet, zoals ik had verwacht en gehoopt, op de hoofdwand maar op een wand waar stukjes dak en plaat elkaar afwisselden. Hier was een tricky route ingeschroefd, vol met randjes. Met subtiel klimwerk klom ik lekker door, totdat ik bovenin een voettreedje miste en de route uit viel. Zonde, maar de eerste plaats was binnen!