NJK Lead 2014

Na een periode van veel roeien, wennen aan het studentenleven en keuzes maken besloot ik dat het weer tijd werd om hard te gaan trainen om mijn titel Nederlands jeugd kampioen van vorig jaar te verdedigen. Door twee keer in de week op de fiets te gaan naar de klimhal in Arnhem (25 km heen, 25 terug), goede trainingen met Pieter van Loon en uiteraard veel plezier in het klimmen voelde ik mijn vorm snel vooruit gaan. Conditie, kracht, weerstand: het werd allemaal beter en beter, maar het NJK kwam angstaanjagend snel dichterbij. En dan nog iets: de twee dagen voor het NJK was de BOTS (Battle of the SAC's (Studenten Alpen Clubs): een 21 uur durende adventure race in een team van 4 personen. Zou het lukken om op tijd topfit te worden voor het NJK, en heb ik na de BOTS nog genoeg energie over?

De week voor het NJK was de Lead climb-off, de laatste kwalificatiemogelijkheid voor het NK (volwassenen). Als het NJK dan niks zou worden, had ik dan hopelijk nog het NK om te knallen.
Helaas, het liep anders. De eerste route van de climb off ging makkelijk en vormde geen problemen, in de 2e route echter ging er iets mis. Wat er precies gebeurde weet ik niet precies, maar het komt erop neer dat ik in het begin van de route eruit viel. Geen NK dit jaar. Slik.

Dan maar het NJK proberen te knallen. Toen ik zachtjes opperde dat ik tijdens de BOTS dus misschien een beetje rustig aan zou gaan doen werd ik keihard uitgelachen door mijn teammaatjes. Blijkbaar een onmogelijke combinatie die 2. Een weg terug was er echter niet meer, dus de vrijdagavond voor het NJK stonden we met ons team (4 sportieve, sterke en gezellige meiden) op de middencircel van een voetbalveld, voorovergebogen over een kaart en kompas, om te kijken wat het eerste punt was waar we heen moesten rennen. De rest van de avond, nacht, en de daarop volgende dag hebben we gemountainbiked door bossen en steden, gerend, gekanoed door de grachten van Amersfoort, gewandeld tussen de koeien en uiteraard ook heel veel plezier gemaakt. Zaterdag om 7 uur 's avonds kwamen we moe maar voldaan bij de finish aan. Naast dat we het gezelligste vrouwenteam waren, bleken we ook nog eens het beste vrouwenteam te zijn!

Nog diezelfde avond reden mijn vader en ik naar Sittard, om daar zo'n 7 uur in coma te liggen en de volgende dag nog verbazingwekkend wakker te zijn. In de isolatie aangekomen was daar gelukkig Aukje, die mijn schouders (die stiekem toch wel een beetje stijf waren geworden) even los te masseren. De halve finaleroute ging best oke, op het einde was ik even uit mijn concentratie waardoor ik net niet de route, als 2de door naar de finale.

De finaleroute ging door de mooie overhang in Sittard, precies waar ik op gehoopt had! In de isolatie moest ik echter weer lang wachter, waardoor de wedstrijdadrenaline vrij snel uit mijn lichaam verdween en ik toch wel wat vermoeidheid begon te voelen. Naarmate de isolatie steeds leger werd en het moment van klimmen steeds dichterbij kwam, kwamen ook de zenuwen weer terug, samen met wat adrenaline. Nog even een handjevol krachtvoer (lees: rozijnen :D ) naar binnen gewerkt en ik was er klaar voor! Eenmaal in de finaleroute bleken alle grepen een stuk beter te zijn dan dat ik had ingelezen, de route liep als een trein en voordat ik het wist was ik de overhang uit en hoefde ik mij alleen nog maar aan wat kleine randjes omhoog te sleuren naar de eindgreep toe. Nog niet beseffend wat dit precies inhield klipte ik het laatste setje en kwam wat verdwaasd beneden. Inmiddels (een dag later) is het besef gekomen: Nederlands Jeugd Kampioen Lead 2014!

Nu kijken hoeveel sterker ik nog kan worden, om dan dit jaar nog te knallen bij het Nederlands studenten kampioenschap (NSK) Boulder en bij het drytoolevent! Meer foto's volgen later.