El Chorro - Spain

Two weeks after the worldcup adventure, a new trip started at the airport in Malaga. This time Noël and me exchanged the cold and wet ice for the sun, warmth and rocks of El Chorro. The first day we were not so lucky with the weather. It started raining so we decided to go to the famous cave Poema de roca. This cave has some really nice and classic routes, but unfortunately most of them are polished.

The next day we went to the sector Suizo. Also here nice routes, much less polished than in Poema de roca. After this day we were used to the rocks and ready for a multipitch. We chose Café con bourbon. Four lengths (5+, 6b+, 7a, 6c+) of beautiful climbing with huge tufa's. In the last pitch we had to fight hard against the wind, which was trying to blow us away. But we won!

Bruno likes it :)

Next day was supposed to be a rest day, but the rocks were begging to be climbed, something I couldn't resist. So in the end I did some running in the morning and some climbing in the afternoon, which made this my worst rest day ever.

Everybody told us that Makinodromo is a really nice crag with a beauty of an 8a. Exactly where I was looking for! So after my "rest" day, Noël and me made a beautiful but long walk to Makinodromo and I tried the 8a (Lourdes). It was a very long and nice route with lots of tufa's in it, lovely! Unfortunately I didn't felt strong enough to climb it.

Next day the weather was shit again, so we decided to go to the Poema de roca again to try some hard routes. In the end of the day Noël was working in a 7a+ when it got dark. In the complete darkness we had to find our way back through the forest full of owls. We left last and came back the next day as first to do a 12 pitches long multipitch (4, 6a, 6c, 6c+, 7a, 6a+, 5+, 6b, 6c+, 6a, 3, 3+), all the way up to the face of Frontales, starting right of the cave. On our way up we saw vultures making spectacular acrobatic moves in the air. As a reward we ate pancakes on the top and afterwards we started abseiling down until our rope got stuck, so I climbed the first 6c+ pitch again... This took us 40 minutes more time than expected, so in the end we were in the wall for 10 hours and we had to walk back in the dark again.

The next day our arms felt they had done something so we had a relax start of the day and climbed a little bit in the rocks above our campside (Los Encantados). Then it was time to leave again. We had a great time in El Chorro with lots of free food, meeting new people and absolutely amazing climbs!

Worldcup ice climbing Saas Fee

My first world cup where I was not cleening the holds but climbing myself was finally there! Not, like I had always thought, in a sportclimbing competition, but instead in an iceclimbing world cup. How comes?

The Dutch ice climbing team, existing of Marianne van der Steen and Dennis van Hoek, were searching for new members of the team. After becoming second at the Dutch Drytool event (De Scottish Anna Wells became first), they asked me if I would like to join them to the worldcup Ice climbing in Saas Fee. Because I'd never done any iceclimbing we would go the week before the world cup to Kandersteg for some iceclimbing,drytooling and mixed climbing.

Trainings week IWC Saas Fee met Aniek en Noël 2015 from Marianne van der Steen on Vimeo.

After this great training week we drove to Saas Fee. On our way we found a nice ice pillar next to the road, which we decided to climb (you're a climber or you're not).

In Saas Fee the NKBV arranged a luxurious 4 stars hotel for us, with wellness. So after arriving we enjoyed the wellness and in the evening we went to the registration and dinner for the worldcup.

The next day we had to be early in the isolation. After 2 hours in the isolation it was finally my time to climb. I was a bit nervous and stressed about the climbing time: only 4.30 minutes! So in the beginning I wanted to climb as fast as possible, but I didn't knew where to go: there where 2 possibilities: go to the right and climb through a big cube of ice, or go straight. The last option was quite a long move, but because it saved you a few movements (and time) I decided to go for that option. Fortunately I managed to make the long move. A few meters higher up in the route there was a steinpull (undercling) and again a long move. With not that much time on the clock left I managed to make a mantle over the steinpull but unfortunately (with no time left on the clock) my ice axe slipped off the next hold.
This brought me in a 20th place. Just missed the semi finals but still very happy with this result! Marianne did a very good job, ending in a 8th place.

But the worldcup wasn't finished yet: we also competed in speed climbing! Because I regularly run out of time in competitions and I don't have that much ice climbing experience, I was curious about how the speed climbing would go.
The first time was horrible, but every attempt I climbed almost 10 seconds faster so in the end it went pretty ok (for my standarts). Because all woman made it to the finals, I had to climb finals of speed climbing in the evening. Me in the finals of speed climbing! The biggest joke in propably my whole life! I became 18th, but it was a very nice experience though. It is also surprisingly how the speed climbing is dominated by the Russian. So in 2013 Dennis did excellent by winning the world cup speed climbing!

It was a very educational week, very much thanks to Dennis and Marianne for learning me everything and the coaching. They made me addicted to iceclimbing and I really hope I can climb more ice climbing competitions next year! :-D

Geyikbayiri

2014 was een mooi wedstrijdseizoen met als hoogtepunten Nederlands Jeugd kampioen lead en boulder en hiernaast nog een 2de plaats bij het Dutch Drytool event. Na al dit geweld op plastic werd het tijd om de rots weer eens op te zoeken, en lekker te genieten van de zon, warmte, tufa's en al het andere wat Turkije te bieden heeft!

Het werden 2 weken met inderdaad de beloofde zon, warmte en tufa's maar helaas ook met wat regenachtige dagen. Gelukkig was het erg gezellig op de camping waardoor het een zeer geslaagde vakantie was, waarin ik ook nog aardig wat mooie routes heb kunnen intikken :)

Dutch Drytool Event

De temperatuur is al meerdere dagen deze maand onder de 0 graden geweest, de blaadjes zijn allemaal van de bomen af en de zomer is dus helemaal voorbij. Klaar voor de winter, klaar voor ijsklimmen! Bijna dan, want voor ijs was het nog niet koud genoeg. Drytoolen kan echter wel, en dat was dan ook waar het om ging bij het Dutch drytool event afgelopen zaterdag in Monte Cervino (Bergsehoek).

Marianne had de taak dit event te organiseren op zich genomen wat resulteerde in een wedstrijd met mooie routes in allerlei gradaties. Er waren bijna 100 deelnemers speciaal voor het drytoolen naar de Monte Cervino gekomen, waaronder zelfs wat deelnemers uit Schotland, België en Duitsland. Door dit grote aantal deelnemers stonden er regelmatig rijen voor de routes.

De 6 routes waarin je de meeste punten in wist te behalen telden mee voor je score, waarna de beste 6 dames en heren door gingen naar de finale. Samen met Noël en een paar ijsbijlen van Corné lukte het uiteindelijk nét om 6 routes te klimmen, door een gebrek aan tijd was het helaas niet mogelijk om alles te proberen. Jammer, geen finale waarschijnlijk maar het was leuk en dan kunnen we nu binnen lekker routes knallen.

Na binnen even wat moeilijke routes gebeukt te hebben besloten we om maar eens te kijken of de uitslag al bekend was. Wat bleek? Ik was als 4de door naar de finale. Helaas was Noël net op een 7de plaats geëindigd dus geen finale voor haar.

In de isolatie bleek echter 1 vrouw al weg te zijn dus last minute werd besloten dat Noël toch nog mee mocht doen met de finale. Dat ze zeker in deze finale thuis hoorde liet ze meteen zien door pas hoog in de route eruit te vallen. Later bleek dit genoeg voor een 3de plaats!
Mijn zeer optimistische doel voor deze finale was om hoger te komen dan de eerste pas. Bij het drytoolevent 2 jaar geleden kwam ik namelijk niet eens van de grond af en dat wilde ik deze keer niet weer hebben. Dit doel was makkelijk behaald dus toen kon ik relaxed verder klimmen. Iets te relaxed... Ondanks een tijdslimiet van wel 12 minuten wist ik die te bereiken waardoor ik eruit viel door tijdsdruk. Sneller klimmen blijft een aandachtspunt, ook voor drytoolen. Voor de ranking maakte het gelukkig niet zo veel uit: de 2de plaats was in de pocket!
De eerste plaats ging naar de Schot Anna Wells, die met een ijzersterke klim tot aan het einde van de route wist te komen. Hier verloor ze echter haar ijsbijl wat het einde van haar poging inhield.
Bij de mannen werd het een spannende strijd tussen Fedor, Dennis en de Schot Harry. Deze strijd werd uiteindelijk gewonnen door Dennis, op de voet gevolgd door Fedor en Harry die respectievelijk de 2de en 3de plaats opeisten.

De dag hierna was nog een clinic van Dennis en Marianne aan een groep jeugdklimmers. Helaas zat het weer niet zo mee, maar dit maakte de dag niet minder gezellig en leerzaam.

Creds voor de foto's naar Jan Hoffmann en Hans van der Steen

NJK Lead 2014

Na een periode van veel roeien, wennen aan het studentenleven en keuzes maken besloot ik dat het weer tijd werd om hard te gaan trainen om mijn titel Nederlands jeugd kampioen van vorig jaar te verdedigen. Door twee keer in de week op de fiets te gaan naar de klimhal in Arnhem (25 km heen, 25 terug), goede trainingen met Pieter van Loon en uiteraard veel plezier in het klimmen voelde ik mijn vorm snel vooruit gaan. Conditie, kracht, weerstand: het werd allemaal beter en beter, maar het NJK kwam angstaanjagend snel dichterbij. En dan nog iets: de twee dagen voor het NJK was de BOTS (Battle of the SAC's (Studenten Alpen Clubs): een 21 uur durende adventure race in een team van 4 personen. Zou het lukken om op tijd topfit te worden voor het NJK, en heb ik na de BOTS nog genoeg energie over?

De week voor het NJK was de Lead climb-off, de laatste kwalificatiemogelijkheid voor het NK (volwassenen). Als het NJK dan niks zou worden, had ik dan hopelijk nog het NK om te knallen.
Helaas, het liep anders. De eerste route van de climb off ging makkelijk en vormde geen problemen, in de 2e route echter ging er iets mis. Wat er precies gebeurde weet ik niet precies, maar het komt erop neer dat ik in het begin van de route eruit viel. Geen NK dit jaar. Slik.

Dan maar het NJK proberen te knallen. Toen ik zachtjes opperde dat ik tijdens de BOTS dus misschien een beetje rustig aan zou gaan doen werd ik keihard uitgelachen door mijn teammaatjes. Blijkbaar een onmogelijke combinatie die 2. Een weg terug was er echter niet meer, dus de vrijdagavond voor het NJK stonden we met ons team (4 sportieve, sterke en gezellige meiden) op de middencircel van een voetbalveld, voorovergebogen over een kaart en kompas, om te kijken wat het eerste punt was waar we heen moesten rennen. De rest van de avond, nacht, en de daarop volgende dag hebben we gemountainbiked door bossen en steden, gerend, gekanoed door de grachten van Amersfoort, gewandeld tussen de koeien en uiteraard ook heel veel plezier gemaakt. Zaterdag om 7 uur 's avonds kwamen we moe maar voldaan bij de finish aan. Naast dat we het gezelligste vrouwenteam waren, bleken we ook nog eens het beste vrouwenteam te zijn!

Nog diezelfde avond reden mijn vader en ik naar Sittard, om daar zo'n 7 uur in coma te liggen en de volgende dag nog verbazingwekkend wakker te zijn. In de isolatie aangekomen was daar gelukkig Aukje, die mijn schouders (die stiekem toch wel een beetje stijf waren geworden) even los te masseren. De halve finaleroute ging best oke, op het einde was ik even uit mijn concentratie waardoor ik net niet de route, als 2de door naar de finale.

De finaleroute ging door de mooie overhang in Sittard, precies waar ik op gehoopt had! In de isolatie moest ik echter weer lang wachter, waardoor de wedstrijdadrenaline vrij snel uit mijn lichaam verdween en ik toch wel wat vermoeidheid begon te voelen. Naarmate de isolatie steeds leger werd en het moment van klimmen steeds dichterbij kwam, kwamen ook de zenuwen weer terug, samen met wat adrenaline. Nog even een handjevol krachtvoer (lees: rozijnen :D ) naar binnen gewerkt en ik was er klaar voor! Eenmaal in de finaleroute bleken alle grepen een stuk beter te zijn dan dat ik had ingelezen, de route liep als een trein en voordat ik het wist was ik de overhang uit en hoefde ik mij alleen nog maar aan wat kleine randjes omhoog te sleuren naar de eindgreep toe. Nog niet beseffend wat dit precies inhield klipte ik het laatste setje en kwam wat verdwaasd beneden. Inmiddels (een dag later) is het besef gekomen: Nederlands Jeugd Kampioen Lead 2014!

Nu kijken hoeveel sterker ik nog kan worden, om dan dit jaar nog te knallen bij het Nederlands studenten kampioenschap (NSK) Boulder en bij het drytoolevent! Meer foto's volgen later.